De oude rivier
Vandaag zag ik je weer even
in de spiegels van het leven
stil verdwalen door de nevel
van het tomeloze veen
Waar ik blozend zon verdroomde
in jouw armen die omzoomden
en mijn ogen deden lomen
in het zand en nergens heen
Lang verwachtte ik de dagen
dat jouw bedding mij zou dragen
maar je spon jouw zachte kragen
die mij dreven van het steen
Om mij dan te laten glijden
in de mooiste zee der tijden
waarvan mensen altijd zeiden
dat de zon er mooi op scheen
Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com
Schrijver: jan haak, 29 juli 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie