Netgedichten

netgedicht (nr. 21.666):

Als de dood en gladiolen

Geloof mij
op de zondagochtend
na een halve croissant
aan kruimels in mijn haar

zijn het jouw ogen
en handen, niet
en toch gelaakt
als een oor en ooggetuige
al vluchtend

gelijk met de dood
maar onafgemaakt

noem me niet meer
als laatste te lispelen
in mijn oor of gelijk
aan het afgelegen naspoor
van verdoolde kruimels

van een verlaten
komt geen vraag
slechts het aanzien
in stil besef
doet wreder aan
dan dat

waar niet het juiste hart ligt
en gladiolen vergaan