Vocht niet vergeefs
tranen verdring ik niet meer
als verloren takken prikken
ik laat nu vrijelijk komen
louter mijn geharde aard
verzacht de geblakerde bomen
tot groen herlevende gaarden
waar duister zonder dreigen
vocht en verkoeling brengt
vallende druppels ruisen
blaren en dorre korsten mos
drenken de verdroogde gronden
van mijn lege sprokkelbos
op steken daar beloftekopjes
welwillend met een nieuw elan
daarmee ga ik slapen
verbeeld me wat nog kan
Geplaatst in de categorie: psychologie