Netgedichten

netgedicht (nr. 22.077):

aan een verre kust

orkaankracht, die nachtelijke storm
al ontelbare jaren zieltoog ik gelaten
boegogen gericht op het land
half verzakt in zwaarmoedig zand
grafdelver klus gestaakt, voortijdig

steigerend nog over kokende golven
sloeg het rijkvergaarde overboord
aan xenofobe kust kon torenlichtsnoer
de stranding niet verhoeden
evenmin geroutineerde boots of loods

in ’t luchtruim protesteren als
blijvend benieuwde uitvaartgasten
luidkeels witte vogels om mij heen

ondergronds misgunt voorgoed
een nutteloos anker
de terugkeer in ooit mijn element

uit "De Zee en Ommelanden"