woorden uit mijn zijn

bemint gij mij in het oude gras
zo tussen hemel en aarde
och lieve, mijn handen verkrampen
ik krijg uw strik niet losgepeuterd
en het sap van u kussen trekt
mij verder in de boezem welke gij

de voorbije jaren bijeen gevormd
tussen al het volk zo fier tot vrouw
liet zijn, schitterde in oude straten
hoeveel zonnen gaan er nog onder
terwijl ik in armen mag slapen, de
pure liefde even heel dichtbij komt

Schrijver: Rieg, 25 september 2008

riegpoeziegmail.com

verkrampen voorbije dichtbij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 457