Elfenbankje
Met mijn uitgeholde schoenen
liep ik murmelend verloren
door de dichtvertakte bossen
die verstierven in hun blad
Waar in stilte ik het fluiten
van de kierewiet kon horen
en verdroomd nog voor mij uit
de eikels trapte van het pad
In de schemer zag ik bankjes
die de elfen toebehoren
en ik viel op hen in slaap
met dromen die ik nooit vergat
Van de zon zag ik het licht
dat mij die ochtend zou bekoren
en ik floot mijn weg naar huis
met dat wat ik lief heb gehad
Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com
Schrijver: jan haak, 5 oktober 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie