zware stemmen
ik deed het voor jou
en telkens weer
die moeheid
op zoek naar slaap
achter het bekraste engelenraam
kriskas kruipend door de uren
die alleen ’s nachts de spiegels
bedekten met stenen
van opgestapelde zondes
en na afloop
wanneer wind mijn naam deelde
met de dood, het dorstend antwoord
gaf
zonk de stilte opnieuw
in bomen en in mijn grondloze
lichaam
dat het rustbed werd
van radeloze tijd, wit de wimpers
in het stof van de maan
Ik deed het voor jou en droeg
je geweten
immer toekomstig
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 8 oktober 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie
in bomen en in mijn grondloze
lichaam' ...dat het rustbed werd.. het hele gedicht huilt om liefde en begrip in tijdloze bewoordingen uit Uw hart, recht uit Uw hart.
Het gedicht is wederom een juweeltje.