op het veld van eer
heden,
kortom in de loop van de dag
heb ik mijzelf weer rechtgezet
in het lijstje met mijn zelfportret
mijn gezicht was
ietwat gaan schuiven;
neerwaarts het meest
ik raakte reeds
de onderste richel
en mijn fiere kop
hing achterwaarts
niet meer in de houding
zo ik word gekend
met mijn blik;
ingetogen en bedeesd
borst en buik bleken,
hovaardig,
hemelwaarts gericht
en hoewel in de tijd gezien
zij zeker opgezwollen zijn geraakt
is dit toch een pose
die men niet ter aandenken
in een vierhoek bewaart
en waar ik eerst nog
duidelijk vooraan stond
geraak ik steeds verder
in het bos der vergankelijkheid
het enige wat mij nog
van de overigen onderscheidt
is de vaststelling:
"ik ben er nog"
alhoewel ook mijn lijstje slijt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 12 oktober 2008
Geplaatst in de categorie: humor