Netgedichten

netgedicht (nr. 22.722):

Herfstbomen

De indianenbomen uit een vergeten jeugd
wringen, grilliger takken, dan weemoed
de zomer kwam, in puur en liefdesrood
zwijmelde razend, heftig in een ontvangen schoot

door dichtersklank en geest voorgoed genezen
vriendschap, door en door, in ziel, totale wezen
verliezen herfstbomen, blad, na blad, tot spijt
een dramatisch silhouet van dreigende takken

in heftig wuiven van de wind, naar later,

aard, en goed gezind.