Verschroeide ziel
mijn vrouw zijn luistert
naar de verschroeide ziel
stilt tranen die inwendig schreien
en voedsel zijn voor het innerlijke in mij
ik laat los zo lang opgesloten
gekluisterd aan de tralies van mijn zijn
aangekomen op het punt van het verteren
pluk ik nieuwe vruchten die verlangend blozen
en zich nestelen in mijn opgekuiste ziel
Zie ook: http://ogenindeschaduw.skynetblogs.be
Schrijver: Merel, 5 november 2008
Geplaatst in de categorie: emoties