Netgedichten

netgedicht (nr. 23.290):

Overgang

Eindelijk in kern vervuld van
kracht, wat in zichzelf verging
in alles tot het volle leven gericht,
zonder smet, in ieders zicht, een
vlam maakt ontschaduwt licht,
vannacht is een vogel opgestaan,
ik wist dat het zo zou gaan, ik wist
niet dat daarna een muziek ontstond,
geblazen op zilveren fluiten in het
bos, belicht in volle maan, een lichte
tred van reeën op het koele mos,
een leegte gevuld zonder ondergrond,
bewust en zeker versnelden ze hun pas,
te scharen in een gezamenlijk verbond
een dag zonder ochtendstond, terug
te kijken zoals het was.