Netgedichten

netgedicht (nr. 23.559):

Weer valt het duister

Weer valt het duister tussen de huizen,
hier en daar brandt al wel licht
maar velen zitten nog even te mijmeren en
voelen de hunkering naar warmte en zin.

Waar bleven de uren van vandaag,
de gesprekken, de aankopen, het eten,
de drank en de dorst, de zoektocht naar
begrip en aandacht, naar vervulling?

Soms is alles zo eenvoudig en tikt de klok
gestaag de uren verder zonder vragen,
tot er plots een berichtje komt van
die of die is overleden.

De wereld staat niet stil, de klok tikt verder
maar die mens, die éne concrete mens
is er niet meer. Het doet je wat.