Het donkere water dat mijn voeten kust

Het donkere water dat mijn voeten kust
En de geheimen meetrekt naar
Een oneindige diepte
Waar ze verzwolgen en
Vergeten worden

Alle sporen gewist
Door de niets ontziende
Handen van waternimfen
Die gillen als sirenes zo hoog
Je dieper meesleuren met hun zang

Langzaam zweef ik richting
Deze blauwe hemel
Waar mijn woorden
Slechts uit luchtbellen bestaan

Zie ook: http://www.gedichtenvanmeinte.blogspot.com/

Schrijver: Meinte van Egmond, 8 januari 2009

meinte_eyahoo.com

afscheid eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 1.770