Netgedichten

netgedicht (nr. 24.003):

VANAF MIJN WOLK

Vanaf mijn wolk kijk ik naar de Aarde
Daar zie ik broeder tegen broeder vechten
Om een strijd tussen de ouderen te beslechten
Maar wat heeft dat nou eigenlijk voor een waarde

Vanaf mijn wolk kijk ik naar beneden
En denk ik na over welke reden
Want angst en haat uit het verleden
Vergiftigen steeds maar weer het heden
Willen die ouderen geen tijd aan vrede besteden

Vanaf mijn wolk kijk ik naar boven
Daar zie ik de Goden die zo veel beloven
Terwijl zij de Aarde van haar onschuld roven
En de mensenkinderen met hun leugens verdoven

Vanaf mijn wolk kijk ik naar de Hemel
Misschien kan ik die Goden wel vragen
Om zich toch maar eens aan vrede te wagen
Wie weet zou dit ook hen wel eens kunnen behagen
Maar misschien hebben zij wel genoeg van mijn gezemel