Eens in Venetië
Er was licht die nacht
de maan vol, er koerden duiven
er was sprake van een onstuitbaar beven
Beneden op het kanaal bij het San Marcoplein
verstoorde een gondel het trage golven
de gondelier roerde zich vooruit
Het opende een rij van vragen
van waarom nu en waarvoor
Een boodschap van de goden
van de oude dagen
Waarom juist ik hiervoor
wakker geworden was
uitkijkend door het raam
met een glas water in de hand
Ik wilde wel de overstap wagen
de maan was vol, vrede in het hart
Jouw ademhaling stopte even
Ik keek om in het geliefd gelaat
dat gelukkig leek in het licht
buiten verdween de gondel uit het zicht
Zie ook: http://taichivanstani.punt.nl
Schrijver: Stanislaus Jaworski, 13 januari 2009
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid