Oude liefde
De golven spoelen rimpelend aan
Het water vult de stenen mazen
Elk poeltje is weer anders, zie ik
Vanaf het bankje van mijn bestaan
Mijn handen rusten leeg op het hout
Hun groeven tonen mij de diepte
De zoete zomer is herinnering
Zonder te ruiken, proef ik het zout
Op mijn wang welt een traan
De kou rilt door iedere spier
Laat het water weer liefde brengen
Zodat ik warm naar huis kan gaan
De zwarte zee leeft, maar rouwt
Tot altijd komt, zal er water zijn
Nat zal het mijn huis verzwelgen
Nog voordat ik het heb afgebouwd
Op de oude bank van mijn bestaan
Sluit ik mijn verweerde leden
Als ik kijk door mijn zilte glazen
Wil ik jou, maar zie mezelf staan
Geplaatst in de categorie: liefde