Netgedichten

netgedicht (nr. 24.102):

AAN MOEDER...EEN ODE

Schoon
was ze
schoon op zichzelf
op haar vijf kinderen,haar huis

Kuis
zouden ze dit
in Vlaanderen
noemen

In dit dicht
wil ik haar roemen
het spic en span
omo,witte reus

Ze had toentertijd
geen keus
moeder ontpopte zich
tot huisvrouw

Een beroep,een baan
dagelijks bestaan
met veger,bezem
doekjes plenty om af te stoffen

Voor ons kinderen
boffen
met terugwerkende kracht
ze lacht

Ziet de tenen bezems
op rij
klaar om haar hemel
sneeuwvrij te maken.