Netgedichten

netgedicht (nr. 24.268):

Ons Pad

Van buiten is het stil
De wil
Om stil te zijn
Houdt me klein
Ineengedoken
Door de gedachte
Gebroken
Van waar ik op wachtte

Van binnen is er storm
Geen vorm
Om stil te zijn
Houdt me klein
Exploderend
Door het smachten
Lerend
Van waar ik op wachtte

De strijd
Van verstand
Van gevoel
In de tijd
Sensuele binnenbrand
Emotioneel gekrioel
Het bijt

De tijd
Van afstand
Een doel
In de strijd
Vulkanische activiteit
Die brandt
Openrijt
De hitte niet vermijdt
Het splijt

Op het netvlies
De mooiste illusies
Innerlijk verscheuren
Door wat kan gebeuren
Zonder ooit te weten
Geweten geeft advies
Zonder ooit te kennen
Rennen voor verlies
Zonder ooit te ervaren
Verklaren niets precies
Zonder ooit te betreuren
Wat niet kon gebeuren
Afscheid
Geen spijt

Het pad
Blijkt een spoor
Niet samen op weg
Toch parallel
Loopt t door

Het gat
Blijkt een panorama
Niet samen genieten
Waar we loslieten
Ons vergezicht
Blijkt niet op elkaar gericht
Toch in gedachten geen vaarwel
Dan blijkt loslaten geen val
En het dal
Geen drama

De schat
Blijkt,
Samen hebben mogen beleven
Elkaar verrijkt
Niet samen op weg
Toch wel
Blijkbaar
Het mooiste
Dat we elkaar nu mochten geven..