Poging (tot)
Mijn denken zit naar zichzelf te kijken.
Zo moet een nog niet ingevuld cijfer van een
Vijf-sterren sudoku zich voelen. Exact zo.
Dat het niet past, dat het niet klopt, echt niet echt niet
Gewoon, maar uiteindelijk dan toch: een hokje van 1 bij 1.
Stiekem wel. Niet eens stiekem eigenlijk, maar bedoeld.
Ook de maker van de sudoku maakt fouten wellicht.
Of de maker van het computerprogramma dat sudoku's
maakt.
Zo wenst mijn denken zijn einde. Streep erdoor.
Het boekje met cijfers achterlatend in de trein,
Door naar verder.
Geplaatst in de categorie: individu