Netgedichten

netgedicht (nr. 24.405):

voordeur

het geraffineerde smeedwerk sluit
blindelings aan bij de passanten die
jarenlang achtereen in bonte stoet
langs het houtwerk binnen traden

de loodgieter, de postbode, de dokter
de buurvrouw, de buurman, sloefke,
de kat van Angèle, de vriendin, de
binnengeworpen reclame toen ik een
keerke in den hof moest zijn, zij en zij
een klein muiske, schoonmoeder en
haar wekflessen, een oude vriend mee
zijn verhaal, mijn lief en nog eens en
nog eens, het zonneke en daarna de
ringel, brieven van een viool, piano en
gitaar, doodprentjes, plastic zak voor
mijn oude goed wat naar nieuwe gaat,
meneer pastoor, de bakker, het licht

het geraffineerde smeedwerk opent
geruisloos voor eenieder met zijn hart
onder zijnen arm, zonder uitzonderingen
het knarsen van tanden kunt ge thuislaten