Het vlietende leven
Hard licht vult de hangaar tot in alle hoeken. Tussen de winkelenden door
loopt een vrouw door Botticelli zelf zo droef en bleek gebootst. Bij elke stap
dansen haar lokken een dans van kastanje.
Ik laveer mijn wagentje bij haar in de buurt en even zie ik haar ogen: druppels
uit de glazen zee. Ik schrik van het stilgevallen kind geklemd tegen haar borst
en van de grote bolle bruine beer die in haar winkelwagen troont. Naast haar
waakt haar vriend aandachtig. Schap na schap blijft de wagen leeg.
Thuisgekomen ga ik fietsen en zie, het licht knippert op de uitwateringssluis.
Het is eb. Rijnlands overtollig water wordt afgevoerd. Ik zie de stroom gaan
en word herinnerd aan die droeve vrouw in Villeneuve.
de ogen open
drijvend op de rug naar zee
een pop van celluloid
Geplaatst in de categorie: haiku