Ik wraak de lat
steeds meer negeer ik
bij het lezen
de middelmaat waartoe ik zelf behoor
de lof aan dichters door mijzelf geprezen
zijn al te vaak bewijs daarvoor
ik wraak de lat
door mij zo hoog gelegd
dat moedeloze streven
naar wat ondoenlijk en
bij lange na niet haalbaar blijkt
dus wordt het tijd om bij te stellen
op ware hoogte die niet verder reikt
dan mijn talent dat steeds
verstek laat gaan
mijn fantasie die vaak toekijkt
om niet meer te verlangen
het hele leven in een dicht te vangen
Geplaatst in de categorie: emoties
daarom... je hebt een mooi gedicht gedicht...
het gaat over de lat, die ik mijzelf opleg, niet aan anderen