Netgedichten

netgedicht (nr. 24.870):

Hondenangst

Nog nimmer ben ik door een hond gebeten
Toch ben ik van zo’n beest behoorlijk bang
Sinds ik eens op mijn fiets, in volle gang,
Door een zo’n kreng werd achternagezeten.

Zie ik een hond begint mijn huid te zweten
Of ik een vrouw ben in de overgang.
Vooral de grote jagen mij op stang
En ’t is verdomme net of ze dat weten.

Ze komen op mij af vanuit de struiken
Maar als mijn lichaam zegt: het is niet pluis
Is het al lang te laat om weg te duiken.

Terwijl ik denk: och was ik nu maar thuis
Begint zo’n hond meteen aan mij te ruiken
En duwt zijn kop verlekkerd in mijn kruis.