Netgedichten

netgedicht (nr. 25.090):

zo zacht

laat mij je raken zei ik met mijn ogen
ik ontbloot me, niet langer waken
liefste voel je herkend laat alles maar zijn
ik ben de nectar voor jouw oude pijn

ik wil met je dansen door de nacht
waarbij onze lichamen tranen zullen wenen
alleen maar oog voor elkaar
al het andere is dan verdwenen

niets hebben wij meer te vrezen
laat liefde stromen in
schoonheid van vertrouwen
en kus me,kus me steeds maar weer

ik pluk de tranen van ons liefdesspel
die we weenden deze nacht
en in jouw ogen lees ik de woorden
die de liefde maakt .......zo zacht