Netgedichten

netgedicht (nr. 25.185):

ongekende geloftes

Hoe verguld is al jouw liefde
nu de lente het portaal heeft
betreden en haar strooisels
één zijn met al jouw ongekende
geloftes die zwijgend de meerpalen
zijn van mijn houvast

het lijken mijn schaduwen te wezen
maar het zijn de houwitsers die
mijn droom in stukken hebben
gereten op het slagveld wat eens
de bloementuin was waarin liefde
werd bedreven en jouw hoge hakken
een kuiltje in mijn buik hebben achtergelaten

toch glans jij in al jouw breekbaarheid