het laatste verzoek

Ze huilt nog wat zachtjes
niet om een eenzaamheid
maar om het geluk
van een hard leven
het maakt haar
staren
naar de eindigheid
wat zachter

ze vouwt de handen
om haar gezwollen knieën
duwt haar rug wat dieper
in de genade van de zetel
en glimlacht
niet om een verdriet
maar om een trots
van het alleen gaan
en de pijn die eindelijk
uit haar botten zal teren
zij zal zich kunnen wassen
in het bad van de aarde
misschien
er is nog een belofte
van het eindelijk weten

ze wikkelt haar oude oogleden
om de witte leegte
de mondhoeken definitief
gebeeldhouwd in een wederzien
haar oude familieleden
wachtend
met het laken van de genezing

Schrijver: Manuel Van den Fonteyne, 31 maart 2009

drebddronefishmsn.com

eenzaamheid vrouw dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 23 stemmen 1.190