Jij die mijn diepte hebt gekend
als het oude blad in de rivier
dat na een plotselinge storm
weer ongenood naar boven drijft
zo drijven zinnen door mijn hoofd
ze haken vast en maken
nog geen ruimte
geen licht om helder
zin te geven aan de tijd
*
ik twijfel of het ooit zal lukken
het oude eerst te laten zinken
zo zonder hulp van jou
jij die mijn diepte hebt gekend
jou heb ik nu zo nodig
om op z'n minst boven te blijven
te weten dat ik ben
Geplaatst in de categorie: emoties