Mallemolens
Hoge wieken vangen
veel weerstand, met
de trotse ruggen in de
wind, rusten niet voordat
het kaartenhuis zich
heeft vermalen tot
wantrouwen en de
reinste tarwe is
gemalen tot gistend
meel, waarmee geen
brood meer is te bakken,
en in eigen brouwerij om
de hete pot te draaien
van verzuurde balkenbrij,
om de zilveren krenten uit
de karige pap te graaien.
Lood veranderd niet in goud,
door alchimisten beschreven,
in stille beloften, maar in
tegenwind de volle zeilen
moesten reven, draaien we de
polderkraan nog wijder open
om de afgedreven ego’s
op te dweilen. Nog niet
genoeg gekweld door
aangerichte averij, besmet
het ook de reine stenen, volgt
de tred van mallemolens in
het laatste beetje zuivere wind,
wat verwaaid is in het cynisme van
het geprezen calvinisme, los
van religie en politieke kleur,
waarbij de geur van onmacht
zich met onwaardigheid verbindt.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 13 mei 2009
Geplaatst in de categorie: politiek
in de wereld.