inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.291):

Soms woon ik nergens

Soms woon ik nergens en hoor plots
heel zacht een vogel fluiten.
De rozen staan alweer in bloei, hoe klein
ook nog en teer de tinten.

De zonnebloemen spreken
van vertrouwen dat geel groeit
en dagelijks de zon verbleken doet.

Ik groet
de nieuwe morgen en je stille lach
omdat alweer een dag
ik nergens woon en toch echt thuis ben.

Schrijver: Adeleyd, 31 mei 2009


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 650

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
julius dreyfsandt
Datum:
3 juni 2009
ja, ik lees(gelijk henk denk ik) het alleen zijn als mens en toch vertrouwen hebben dat het zo moet gaan
Naam:
jan haak
Datum:
1 juni 2009
Email:
janhaakzonnet.nl
Nergens wonen en toch thuis zijn...Mooi gevonden !
Naam:
Henk Knibbeler
Datum:
1 juni 2009
Email:
henkknibbeler1949yahoo.com
lief gedicht dit, breekbaar ook, je schrijft het ietwat melancholisch, iets van een verwachting erin, kortom graag gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)