Netgedichten

netgedicht (nr. 26.393):

Contrast

De lente werd een purperen gang,
er bewoog licht in het prille groen,
stappen knarsten een winter lang,
in echo’s gekrast in een nieuw
seizoen, ik versnel een meter om
in het gezicht te komen, en jou
in het natte gras te paaien, graai
het botergeel uit de paardebloemen,
in de lome spiegel van de morgen
paren bijen om de geuren, zoemen
de zoete buit bijeen in raten,
verkleeft in het hoofd tot nieuwe
zorgen. De was verandert de kleur van
regen, verborgen onder zoden gras,
totdat jij doorbrak, stond de horizon
te laag en leek of die achter een violet
gordijn verborgen was, druppels kaarsvet
parellen traag op verse bladeren, die er
kennelijk gisteren nog niet waren, om
in schril contrast de moed weer te laten
wegen, want morgen wordt het beter.