Netgedichten

netgedicht (nr. 26.406):

Naar Sapfo

Jij schijnt mij gelijk aan een godin te zijn.
Waneer ik tegenover jou zit en stiekem luister
naar jouw mooie, zoete stem terwijl je lacht,
dan springt mijn hart op van vreugde.
Telkens als ik jou maar even zie,
kan ik niet meer praten, mijn tong is verlamd.
Een vuur verspreidt zich over mijn lichaam.
Ik kan niets anders meer zien dan jou,
mijn oren zitten dicht, behalve voor jouw stem.
Zweet bedekt mij en ik word gegrepen door huivering.
Zolang ik jou ken
Is alles te dragen.
Elke dag opnieuw mis ik je, wil ik jouw stem horen.
Elke nacht droom ik over je, over je ogen,
je haar en over je lippen.
Steeds weer word ik gegrepen door verdriet
als ik bedenk dat ik nooit de jouwe zal zijn.
Want ik ben veel te niet voor jou,
jij verdient een beter persoon,
iemand die zijn liefde voor jou in bedwang heeft.
En ik, ik eindig vast wel goed.
Want zolang ik jou ken
Is alles te dragen.