Netgedichten

netgedicht (nr. 26.768):

De polder waar ik geboren ben

Een grote vlakte door gras groen gekleurd
doorsneden met sloten en door heggen
ingelijst door muziek van vogels die daar leggen
langs de randen door silhouet van bos opgefleurd

bijna nergens was rust zo heerlijk te vinden
ideaal daar die ruimte van ’t polders land
natuur nog beheerst door boerenverstand
daar zwierf ik dagen door ’t veld met m’n vrinden

slechts zelden ziet men mij daar nog toeven
hij ligt daar nog wel als vroeger, de IJsseldijk
de molen van Zalk als ik naar rechts toe kijk

schuinover naar links liggen de Wilsemer hoeven
maar mijn polder is veranderd met A50 en Hanzelijn
waar vroeger de rust was, zal nooit meer zo zijn.