Netgedichten

netgedicht (nr. 26.775):

Ik wil je raken.

Ik probeer je nog
één keer te raken,
als je achter mij
zal staan en in een
laatste vers jouw
licht te vervolmaken,
de essentie waarmee
het laatste gat wordt
gedicht in de voor ons
aangewezen tijd, kan
niet somber klinken of
ongrijpbaar vederlicht
om dan aan te vertrekken
en bij gelegenheid weer
a-priori af te leggen en elkaar
iets sterfelijks te ontzeggen,
zonder in de ziel te kijken,
is dat slechts een gebaar, dit
met de muzen te vergelijken,
vergeet dan mijn faam, voel
alleen de vergankelijkheid,
fluister het lied van herkenning,
wat zo intens werd bedoeld, de
ware tinteling van erkenning
krijgt dan een eigen naam.