Netgedichten

netgedicht (nr. 26.872):

In de vorens van sarcasme

Het mag toch niet zo wezen
dat ik mij voortploeg
in de vorens van sarcasme
en verdwaalde utopieën
benevel met dorstigheden

al hecht ik wel waarde
aan de draai wanneer ik moet keren
als de sluithoek van de zon
me donkert in de fijnste mazen
en de afdrukken in mijn huid
de grenzen bepalen

van mijn menselijke mogelijkheden

doch mijn stiel, die slechts
soberheid omheinde, zal
door de vele stigma’s een
schrijnende platvloerse
dood gaan omhelzen