Maskeren
telkens als
mijn tranen vloeien
vries ik ze in
en vorm
figuren van ijs
zelfs de warmte
van mijn adem
tracht ik te verstenen
om daarna alles
te stapelen
tot een standbeeld
van bevroren water
en koudgebakken zand
met hamer en beitel
plooi ik rimpels
tot een gelaat
van een doods bestaan
aan het voeteinde
kras ik nog wat letters:
"wees niet
met hem begaan"
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 10 juli 2009
Geplaatst in de categorie: verdriet
schuilt intens verdriet ...
want hoe je
je werkelijk voelt ...
zeggen we liever niet ...
in stilte lijden ...
verdriet voelt zo eenzaam ...
naar de zee ...
draag je dan ....
je allerlaatste traan ...
Diepzielduikend deze!