het was beloofd
Lief, mijn lief
wil ik de daggesloten jaren verdrijven
tot ver achter de wind of tot daar waar het hart
zeker is van het aardse licht
het onbekende, temidden van het ruisen
en elk gesprek
dat werd beweend;
het groeien van de leegte
onder het goed-rode zand.
Vandaag wordt je gezicht
in een gedicht opgenomen, gelijk
de gedachte aan beminnen
ik richt me tot jou, mijn lief
en tot je oude slaap
leg mij neer in die duisternis.
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 14 juli 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Heel mooi en netjes geschreven.