Buig jouw zilveren lepel
Hoe dikwijls dans jij
rond de kwetsbare schoonheid
van een innemende natuur
en weef jij woorden
naar het woord van toen
met groene ogen
en een fruitijsje
voel ik jouw huid
een tijd verspilt met zwijgen
in mijn gretig hart
heerst een duisterstorm
heb ik je eindelijk gevangen
in de droomstreek van verlangen
voel ik jouw tong
zal ik die dichter zijn
achter deze zonnewind
of blijft de zomer onbemind
waar liefde in de einder bloeit
het droomlot laat ons ongemoeid
waar levensvragen groeien
in brieven aan de toekomst.
*
Inzender: Henk van Dijk, 21 juli 2009
upcmail.nlGeplaatst in de categorie: vrijheid
Lepel 3.0 met 7 stemmen 
237
237
Geef je reactie op deze inzending:
En het einde vind ik schitterend verwoord!