Netgedichten

netgedicht (nr. 27.120):

Onweer

De nachtwakers sigaret gooit vonken
in de zweterige dondernacht.
Hijgend loopt zijn hond voorop.
Angstig om naderend gerommel
uit de grijze doorgezakte hemel
draait hij meelijwekkend z'n kop.

De weerhaan op de klokketoren
zet zich piepend naar de wind,
een kat vlucht weg, een deur klapt dicht
en in de verte huilt een kind,
op de daken regengetrommel
aarzelend, totdat het z'n ritme vindt.

De natte aarde trilt en siddert
als 't ontij uit z'n voegen barst.
De nachtwacht opent snel de deur
en schiet z'n peuk in 'n bliksemschicht.
De hond dankt baasje met een blaf
en schudt het onweer van zich af.