Als vluchtig
In het zicht van eindeloos
draag ik onvermogen mee
op open handen
toegedekt met vragen
als
was het zand
dat wervelend opgestoven
maar niet rusten wilde
ook al oogde ik in stilte elke storm
of toch de tijd
die mij omwond
en alles fronsend trok
waar jij eens strak naar keek
maar och
het maakt niet uit
niet meer…
nu ik berust in nevelgrauw
en mocht je me daar dwalend denken
laat me
want ik vind er dat
wat veel te vlug aan mij voorbij ging
Zie ook: http://home.kpn.nl/mintj009
Schrijver: sacrajewa, 23 juli 2009
Geplaatst in de categorie: algemeen