Netgedichten

netgedicht (nr. 27.237):

Kind zijn in China

De jonge vrouw beklom de heuvels van
Song Pan. ze hield van het landschap
daar zocht ze rust, daar zocht ze
oplossingen bij problemen.

En daar vond ze vaak zichzelf. vandaag
vond ze geen antwoorden en ook geen
rust automatisch vouwde ze haar
smalle handen ineen.

Ze wilde dat hun regering anders kon zijn.
groot was haar wens, veel kinderen !
Ze boog haar hoofd en huilde bittere tranen
Was ze ondankbaar ?

Haar kleine jongen was een zegen, waarom
kon dat niet genoeg zijn voor haar ?
Maar elke keer als ze haar ogen sloot dan
wenste ze zich nog een dochtertje, met wapperende
zwarte haren.

Hua zou ze haar noemen haar man was blij met
Wang en was het eens met de geboorte beperking
in hun land; ze kregen nu een fikse beloning.
Hij dacht niet met zijn hart maar met zijn verstand.

De jonge vrouw stond op en daalde af, terug naar hun
dorp. Daar zag ze haar twee mannen staan zwaaiend
en lachend misschien was het tijd om haar droom te
laten gaan ?