Netgedichten

netgedicht (nr. 27.302):

Madeliefjes lachen...

Oevergenesteld
met voeten die
spitterspatter
het wateroppervlak
uiteen laten springen
in flonkerende druppels

een boerenzwaluw
scheert voorbij

de rode roos klapt
voor het koor der
blauwe bloemen

madeliefjes lachen
in de wind
omarmd door grassen
en bloemen botergeel

zwartpootsoldaatjes
bevrijen elkaar en
het koninginnekruid
een kruisspin maakt
een vliegje buit

met ogen halfgeloken
starend naar parelmoer
glanzende rivier
geniet ik van het nu
absorbeer ik het hier
leef ik de natuur
in dit verzonken moment
in dit natuurlijk uur