Netgedichten

netgedicht (nr. 27.321):

Stedum - Harar

(voor Hans van Pinxteren)

Het kleine dorp in de kleiwoestijn met de
kronkelige sloten rond de sompige weilanden
met hier en daar een rauwe boer. Als kind
ging ik er naar de kleuterschool, in de pauze
stootte iemand per ongeluk een hark in mijn
kop, het litteken is nog zichtbaar boven mijn
linkeroog. De wond in mijn hart ook, dat mijn
vriendje niet eens binnen mocht komen want
alles was zo keurig netjes in de pastorie.
Voor de oude kerk staat nog steeds de holle
wilg, waar jij 's avonds laat Merlijn bezoekt,
wanneer het hele dorp in dromenland vertoeft.
Jouw feesten met de gestorven tovenaars duren
tot de kinderen langs de stenen kerkmuur naar
de kleuterschool gaan. Dronken van magische
spreuken groet je enkele bekenden, al sta je
mijlenver af van hun gewauwel over weer en post.
Kalk eens 'Merde a Dieu!' op hun protserige
kerken, wanneer je de lange weg naar het trieste
stationnetje niet kunt vinden. Het kerkhof moet
ergens links liggen, nee, een TGV naar Groningen
zit er niet in. Dan maar weer hout krabben en
qat peuzelen in die eeuwige wilgen. Vaak hoor
ik vanuit het hoge noorden weerwolfgehuil onder
een volle maan, dit is jouw poëzie definitief.