Netgedichten

netgedicht (nr. 27.351):

In sluiers gevangen

en in mijn fluister
was een medelijdende blik
wat een geestelijke armoede
verscholen
in de spiegels
van haar ziel

beter bleef ze
in het land
waar ze van hield
waar ze kan zijn
die ze is
even werd het me
heel bang te moede

hoe zal ik kunnen leven
in een omgeving
waar haat de fluister
in de wind al is

en ik rilde
omdat juist die haat
niet past
bij de dochter van de wind