Netgedichten

netgedicht (nr. 27.354):

huizen tussen kelder en zolder

In het naar beneden komen
kroop het hout door mijn rug
mijn voeten schoten vol gaten

tussen alle andere dingen in
sprak de trap niets dan waarheid
en nam een loopje met mij
de achterstevoren gedachte

ook al de rest was te zwaar
om dragen, zoals het plafond
mij drukt in de tegenwoordigheid
alsof ik mij eeuwig op de vliering
bevind, mijn handen verstrengeld
in de duisternis van de mens
die maar ogen gekregen heeft
om wat ruimte
over steken tot aan de andere

*

'God dobbelt niet' zei ooit
dé deponent van de schepper
ofschoon hij het snel
ook wel even kon bedenken

wat als elke waarheid oplost
in zichzelf en iedere poging
op angst voor doorzetten stuit
of is de teerling altijd geworpen
bij voorbaat