waar zijn de meeuwen
ik was even, in het vluchtige
van tijd, compleet
zoals een glimlach
en een bijzondere plek, waardig
aan het leven
nederig aan de dood
even was ik een gezicht
tussen sleutelbloemen en volmaakte
ramen
een lichte zin
in zonneglans, in water van weggegleden zeeën
verbonden door het begeren
nu draag ik het gemis, vele dagen ver,
naar het midden
nabij de zomer
en wacht op het landschap
rondom de ringen van een boom
onbegraven
als een meeuwloos kind
van gratie
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 8 augustus 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Ik blijf je graag lezen
geschreven dichtster.
ze komen en gaan en komen.