Netgedichten

netgedicht (nr. 27.595):

Genesis (of hoe je op verhaal kan komen)

Stil, Israël vertelt een verhaal
aan de oever van Babels stromen
ze huilt en denkt, hoe zijn we allemaal
hier in ballingschap gekomen
is god nog bij ons deze dagen
nu alles weer woest en ledig is
uitlandig zijn we vol met vragen
een godvergeten duisternis

luister haar krachtig credo klinkt
over de maker van al wat leeft
dit scheppingslied vertelt en zingt
over de hand, die alles geeft
zo is de hemel en aarde geboren
niet hoe de wereld is ontstaan
ze laat een ouverture horen
waartoe, waar komen we vandaan

de hemel, daar wil ze kort over zijn
die is van god gekomen
ze vertelt over de ellende de pijn
waar ze aan zijn ontkomen
alles wat goddelijk was en afstandelijk
wordt in dit verhaal ontdaan van macht
eén god is er, goddelijk veranderlijk
schiep ons allen door zachte kracht

stil, want Israël vertelt nog meer
die schepper zegt ze, noemt zijn naam
hij is ik ben, als je het maar zien wilt
een god die voor ons in zal staan
zo komt de toekomst toch dichterbij
weer land in zicht, een blik naar verder
Israël, vertel je verhaal steeds aan mij
ik luister in aandacht en ben stil