De rozenkrans
gister verliet ik mijn huis
van dromen en verlangen
ook de straat bleef leeg
geen leven wist ik te vangen
zie weer de steegjes
waardoor ik liep
in jonge jaren
het was toen al
dat ik haast dagelijks
in eenzaamheid sliep
seizoenen waren als elastiek
of doods in de rek
leerde slenteren
zocht kontakt in denken
bladzijden vol
met verlaten mystiek
gister, buiten, vulde ik
weer een terras
vol met tafels en stoelen
en volgde de rozenkrans
telde daarin
voorbijgaande mensen
immers ieder weesgegroetje
was een kans
het bleef bij verstilde wensen
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 24 augustus 2009
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Knap verwoord dichter Julius