Netgedichten

netgedicht (nr. 27.712):

Stille getuigen

vast willen houden
tegen beter weten in
een parel drupt
langs gezicht
hals en valt in het kuiltje
tussen haar borsten
een hartentraan

loslaten wat is het moeilijk
te laten gaan
wat je zo dierbaar is
vuisten gebald
in de schoot
tanden bijten op lippen

de wind fluistert troost
maar even wil ze
dat niet horen
wat doet het pijn
nu daar zo alleen te staan
kijkend naar de stille getuigen
jouw voetstappen
achtergelaten
in het zand

Schrijver: windwhisper, 25 augustus 2009

schorpioen49

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: emoties

loslaten

3.0 met 7 stemmen

227

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Inge Deconinck
Datum:: 29 augustus 2009
Email:: deconinckstergmail.com; Loslaten is inderdaad een zware opdracht maar door erover te schrijven ben je al wat kwijt, denk ik.
Mooi gedicht met een originele titel.

Naam:: bert van der linden
Datum:: 26 augustus 2009
Email:: mjc.leemreijzehome.nl; Pijn vindt soms geen troost door jou bewogen verwoord.

Naam:: elze
Datum:: 25 augustus 2009
Email:: e_r_schollemahotmail.com; Wanneer de getuigen spreken recht de zee haar rug, schitterend.

Naam:: Verhavert Martine
Datum:: 25 augustus 2009
Email:: mverhaverthotmail.com; Wanneer even het leven door verdriet wordt beheerst, prachtig schrijven.

Geef je reactie op deze inzending: