Netgedichten

netgedicht (nr. 27.770):

Wat kan meer omkluisteren dan naar zee en d’ aard te luisteren.

Op ’t land bindt men de laatste schoven,
trekt verse regels dichtbij het stille huis
ik kijk naar ’t stro, t’ opstuivend pluis
d’ aard waarover deze boeren staan gebogen.

Wittere wolken zullen vandaag zeker winnen
‘k hoor vallende stengels als stemgeluiden fluisteren
open mijn hart en ziel om gekluisterd te luisteren
laat ‘t tij ontginnen frisser natuurgeluiden binnen.

Zo dicht bij duinen deze natuurgeluiden horen
naast ‘t gewapper van zeildoek op een open zee,
er waren bruisende klanken die steeds weer ontsprongen
hiervan nam ik geuren en kleuren in hart en longen mee.
Dit beeld is niet te verstoren het is als een teder heden.
Als liefde voor regels boerenland nabij ’t Noordzeestrand.
Wat kan meer omkluisteren dan naar zee en d’ aard te luisteren.