Netgedichten

netgedicht (nr. 27.856):

Geen dolen door de morgenmist

Geen dolen door de morgenmist
weer heeft deze nacht zich niet vergist
over wat in uitgestrektheid en aansluitende uren
zo onbelicht niet tot in eeuwigheid kon duren.

Tijd heeft zich wel met volle maan vergewist
weken lang uitgevist of alles gaat zoals het ging
wat werkelijk aanvankelijk in bestemde voortgang
daar zichtbaar was als braille op ’t innerlijk behang.

En deze nacht met ‘n zwijgzame onsterfelijke maan
waarnaast dagelijks sterflijke sterren fonkelend staan
heeft zich bleek voor enkelen blijvend ongeweten
hoog aan hemelbogen van talrijke taken gekweten.

Heb jij ‘t ooit geweten,’t wonderlijke werkelijk verstaan
hoe woordloos liefdevol leven zo belicht voort kan gaan.
Is geruis van vleug’len gelijk ‘t ruizen van een bladerdek
de herfst niet vrezen daar er steeds ‘n voorjaar zal wezen
de herfst niet vrezen daar er steeds ‘n voorjaar zal wezen.